Opuchlizna jednej nogi lub ręki. To objaw trudnej do leczenia choroby. Aleksandra Sobieraj. 14.07.2022. Aktualizacja: 19.07.2022 19:11. Obrzęk jednej nogi (lub rzadziej ręki) to znak, że układ limfatyczny nie działa poprawnie i chłonka (limfa) gromadzi się w pod skórą. To przewlekła i trudna do leczenia choroba.
Fot.: vege / Ból dłoni jest często spowodowany urazami i przeciążeniami. Dolegliwości towarzyszą przeważnie drętwienie i uczucie mrowienia. Choroby, w których występuje ból dłoni, to choroba zwyrodnieniowa stawów, zespół de Quervaina i ganglion. Ból dłoni może towarzyszyć w przebiegu zespołu cieśni kanału nadgarstka (ZCKN) – jednej z najczęściej występujących neuropatii obwodowych kończyny górnej. Częstą przyczyną silnego bólu w stawach dłoni są zmiany o podłożu reumatycznym. Źródłem dolegliwości mogą być także przeciążeniu, uszkodzeniu ścięgien i więzadeł w dłoni czy zmiany pourazowe. Przyczyny bólu dłoni Ból dłoni może mieć rozmaite przyczyny. Jedną z nich jest reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) zaliczane do grona chorób reumatycznych o przewlekłym i zapalnym charakterze. RZS ma podłoże autoimmunologiczne. Choroba atakuje symetrycznie po obu stronach ciała. Początkowo zmiany chorobowe zauważalne są w stawach dłoni. Wraz z zaawansowaniem rozprzestrzeniają się na większe połączenia kości. Charakterystyczne objawy stanowią ból i obrzęk zajętych chorobowo stawów z ograniczeniem ich ruchomości oraz sztywność poranna (utrzymująca się mniej więcej przez godzinę). Pojawia się uczucie silnej bolesności podczas podejmowania prób ściśnięcia dłoni. Skóra w miejscach dotkniętych zmianami staje się chłodna, wilgotna i ścieńczała. Ból dłoni wywołany przez stany zapalne i zmiany zwyrodnieniowe nasila się z wiekiem, przez co stają się one mniej sprawne, stawy niszczeją i zanika błona maziowa. Zmiany deformacyjne zlokalizowane są zwłaszcza w końcowej części palców i u podstawy kciuka, w konsekwencji czego dochodzi do osłabienia precyzji i chwytania. Ból dłoni i palców wynika z nadmiernego przeciążenia tych części ciała, co zauważa się wśród wybranych grup zawodowych, takich jak informatycy, fryzjerzy, kucharze, kosmetyczki, mechanicy samochodowi i pisarze. Czynnikiem, który potęguje dolegliwości, jest długotrwałe narażenie na niskie temperatury i dużą wilgotność. Ból palców i dłoni jest typowy dla objawu Raynauda. Jest to napadowy skurcz tętnic palców dłoni, który pojawia się na skutek działania stresu emocjonalnego i zimna. Dochodzi do zblednięcia palców, pojawienia się ostrego bólu, obrzęku i zaczerwienienia. Kolejnym źródłem bólu dłoni jest zespół kanału Guyona. Przyczyny choroby dzieli się na pierwotne i wtórne, spowodowane urazem, obecnością guzów (gangliony, tłuszczaki, guzy olbrzymiokomórkowe), anomalii budowy anatomicznej, zmianami naczyniowymi (tętniak tętnicy łokciowej, zakrzepica tętnicy łokciowej), neuropatiami oraz przedłużonym uciskiem wynikającym z uprawianego sportu, wykonywanej pracy lub podpierania się laską. Reumatoidalne zapalenie stawów, czyli co? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Reumatoidalne zapalenie stawów - co to za choroba? Źródło: 36,6. Ból dłoni przy nadgarstku Ból dłoni i nadgarstka, mrowienie i zaburzenie czucia w palcach to objawy związane z dyskopatią kręgów szyjnych. Zmianom zwyrodnieniowym w szyjnym odcinku kręgosłupa towarzyszy ponadto ból ramienia, który promieniuje aż do barku. Dolegliwości wywołane są zwłaszcza zmianami w obrębie 7 kręgu. Dochodzi do utraty pewności chwytu i zaburzenia precyzji ruchów palcami, a w skrajnych wypadkach nawet do niedowładów. Przyczyną takiego stanu jest ucisk wywierany na splot nerwów, które odpowiadają za sprawność rąk. Inną przyczyną bólu w tej okolicy jest zespół cieśni nadgarstka (ZCN). Jest to stan chorobowy powstały w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego biegnącego w kanale nadgarstka. Za jego rozwój odpowiadają głównie: obrzęk zapalny nerwu, zmiany zwyrodnieniowe i pourazowe zacieśnienia przestrzeni kanału nadgarstka. Choroba może być konsekwencją długotrwałej pracy na klawiaturze komputerowej. Współwystępuje z chorobami tarczycy, dną moczanową i cukrzycą. Typowe objawy, oprócz bólu, stanowią: mrowienie w nadgarstku, kciuku, palcu środkowym, wskazującym i w połowie palca serdecznego, utrudnione zaciśnięcie ręki w pięść, brak precyzji i ograniczenie ruchów, osłabienie chwytu i wypadanie z dłoni trzymanych przedmiotów. Ból dłoni nasila się w nocy. Ból dłoni i kciuka Ból dłoni i kciuka to dolegliwości typowe dla choroby De Quervaina i tzw. kciuka narciarza. Zespół De Quervaina należy do grupy schorzeń nazywanych entezopatiami. Są to bolesne zmiany chorobowe przyczepów ścięgnistych mięśni do kośćca, będące wynikiem działania zbytnich naprężeń i obciążeń. Choroba nazywana bywa bolesnym kciukiem matki, z racji że choroba jest szczególnie często rozpoznawana u młodych matek z racji częstego i powtarzanego w ten sam sposób podnoszenia dziecka, przez co przeciążają nadgarstek. Charakterystyczne dla choroby jest zapalenie pochewki ścięgnistej pierwszego przedziału prostowników zawierających ścięgna mięśnia odwodziciela długiego oraz prostownika krótkiego kciuka. Za schorzenie odpowiadają częste urazy dłoni i mono schematyczna praca, w której ma miejsce ciągłe powtarzanie mocnego chwytu, połączonego z odwiedzeniem ręki. Cierpią na nie zwłaszcza stolarze, tenisiści, pianiści, graficy komputerowi i malarze. Choroba występuje u 0,5% pracujących mężczyzn i 1,3% pracujących kobiet. Nie musi dotyczyć ręki dominującej. Chorzy skarżą się na ból na poziomie wyrostka rylcowatego kości promieniowej podczas obracania, chwytania, zaciskania pięści i przy ucisku. Kciuk narciarza to uraz powstały na skutek zerwania ścięgna w okolicy stawu międzypaliczkowego. Dochodzi wtedy do problemów z wyprostowaniem palca, przez co staje się on zakrzywiony i przypomina wyglądem ptasi szpon. Choroba nazywana była niegdyś kciukiem leśniczego. Często zmagają się z nią bramkarze piłki nożnej i zawodnicy rugby. Do urazu dochodzi podczas czynności wymagających nadmiernego obciążania kciuka przy odciąganiu go od reszty dłoni. Bibliografia: 1. Bączyk G., Przegląd badań nad jakością życia chorych na reumatoidalne zapalenie stawów, „Reumatologia”, 2008, 46(6) s. 372–379. 2. Dąbek A., Czyrny Z., Nowicki P., Zmiany patologiczne ręki w badaniu ultrasonograficznym, „Journal of Ultrasonography”, 2014, 14, s. 74–88. 3. Szmidt J., Kużdżał J., Podstawy chirurgii. T II, Kraków, Medycyna Praktyczna, 2010. 4. Zimmermann-Górska I., Reumatologia Kliniczna, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. 5. Gaździk T., Ortopedia i traumatologia, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009. 6. Ciechanowska K., Łukowicz M., Zespół cieśni kanału nadgarstka – etiologia i diagnostyka, „Journal of Education, Health and Sport”, 2017, 7(4), s. 622–638. 7. Waldman Atlas zespołów bólowych, Wrocław, Elsevier Urban&Partner, 2009. 8. Machnia M., Cichoń N., Miller E., Zindywidualizowna terapia polem magnetycznym niskich częstotliwości na przykładzie zespołu de Quervaina, „Fizjoterapia Polska”, 2015, 4(15), s. 116–122. 9. Lal Raj S., Guyons canal syndrome due to accessory palmaris longus muscle: aetiological classification: a case report, “Cases Journal”, 2009, 2, s. 9146. Jak działa układ kostny? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Budowa i funkcje układu kostnego. Źródło: 36,6. Parestezje małego palca mogą być związane z zaburzeniami w zakresie nerwu łokciowego, który odpowiada za unerwienie tego segmentu. Przyczyn można doszukiwać się w zakresie zaburzeń korzenia C8 nerwu rdzeniowego (m.in. po urazach odcinka szyjnego kręgosłupa ), lub nieprawidłowości w obrębie samego nerwu łokciowego (np. ucisk na Do podstawowych przyczyn dolegliwości bólowych w obrębie łokcia zalicza się zmiany pourazowe, przeciążeniowe lub zapalne. Najczęstsze przyczyny bólu w tej lokalizacji to entezopatie: łokieć tenisisty i łokieć golfisty, neuropatie (np. zespół rowka nerwu łokciowego), zmiany zapalne (zapalenie kaletki łokciowej) oraz zmiany zwyrodnieniowe. Prawidłowo przeprowadzony wywiad oraz badanie kliniczne często pozwalają na wstępne ustalenie prawidłowego rozpoznania. Badania dodatkowe najczęściej wykonywane w celu pogłębienia diagnostyki w obrębie powyższych chorób to badanie radiologiczne, ultrasonograficzne lub elektrofizjologiczne (przy podejrzeniu neuropatii). Często wystarczające jest leczenie zachowawcze, głównie odpoczynek, zmiana przyzwyczajeń czy fizjoterapia. W trudniejszych przypadkach – bardziej zaawansowanych lub niepoddających się leczeniu zachowawczemu – wymagane jest leczenie operacyjne. R e k l a m aPOLECAMY Ból łokcia jest dolegliwością często zgłaszaną przez pacjentów w poradni ortopedycznej. Może mieć charakter stały lub przejściowy i często nie jest związany z żadnym urazem. Istnieje wiele przyczyn takich dolegliwości, dlatego podczas przeprowadzania wywiadu oraz badania klinicznego warto ustalić kierunek dalszej diagnostyki oraz leczenia. Do najczęstszych przyczyn bólu w okolicy łokcia zalicza się: entezopatie (np. łokieć tenisisty), neuropatie uciskowe (np. zespół rowka nerwu łokciowego), zmiany zapalne (np. zapalenie kaletki łokciowej), zwyrodnienie lub zmiany pourazowe. Łokieć tenisisty Jest najczęstszą przyczyną bólu w obrębie łokcia. Zalicza się do entezopatii i dotyczy przyczepu ścięgien prostowników palców i nadgarstka do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Według aktualnej wiedzy u podłoża łokcia tenisisty leżą powtarzające się mikrourazy w obrębie przyczepu, wywołane stałym przeciążaniem prostowników – głównie ECRB (prostownik promieniowy krótki nadgarstka) oraz EDC (prostownik wspólny palców) [1, 2]. Czynności predysponujące: naprzemienne ruchy obrotowe przedramienia (np. praca śrubokrętem), noszenie ciężkich przedmiotów przy wyprostowanym łokciu, nadmierne obciążanie prostowników nadgarstka i palców (np. nieprawidłowa technika gry w tenisa), dysbalans zginaczy i prostowników nadgarstka [3]. Pacjenci z łokciem tenisisty najczęściej zgłaszają ból bocznej strony łokcia z promieniowaniem wzdłuż przedramienia. Czasami towarzyszy temu osłabienie siły mięśniowej. W badaniu klinicznym uwagę zwracają: tkliwość palpacyjna w rzucie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, dodatnie testy oporowe – zgięcie grzbietowe nadgarstka, wyprost palców, dodatni test krzesła, towarzysząca niekiedy objawom neuropatia nerwu międzykostnego tylnego (posterior interosseus nerve – PIN). W diagnostyce oprócz wywiadu klinicznego i dokładnego badania przedmiotowego uzupełniająco można wykonać badanie radiologiczne (RTG) łokcia oraz ultrasonograficzne (USG) obrazujące miejsce przyczepu oraz strukturę ścięgien. Metody leczenia obejmują: leczenie zachowawcze (skuteczne w ok. 95%): odpoczynek, modyfikację przyzwyczajeń (np. zmiana techniki w sporcie czy dobór odpowiedniego sprzętu), niesteroidowe leki przeciwzapalne, miejscowe stosowanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, fizjoterapię – terapia manualna, kinezyterapia oraz fizykoterapia, ortezę (opaska zakładana poniżej przyczepu ścięgien w celu ich odciążenia), ostrzyknięcie steroidem – szczególnie skuteczne w początkowym okresie choroby oraz przy pojawieniu się stanu zapalnego, łuskę gipsową lub ortezę odciążającą prostowniki nadgarstka, miejscowe podanie osocza bogatopłytkowego (platelet rich plasma – PRP) [4]; leczenie operacyjne (stosowane w przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego): otwarte obniżenie przyczepu prostowników do nadkłykcia bocznego z jednoczasową resekcją zwapnień, artroskopowe uwolnienie przyczepu ścięgien [3, 4], przezskórne uwolnienie przyczepu prostowników (rzadziej stosowane). Zdj. 1 Tkliwość w rzucie nadkłykcia bocznego (łokieć tenisisty) Łokieć golfisty To druga częsta entezopatia występująca w obrębie łokcia. Dotyczy przyczepu ścięgien (głównie mięśnia nawrotnego obłego oraz zginacza nadgarstka łokciowego) do nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Choroba ta powstaje w podobnym mechanizmie jak łokieć tenisisty i dotyczy głównie osób, które przeciążają ścięgna zginaczy nadgarstka oraz wykonują wielokrotnie powtarzane ruchy obrotowe przedramienia [5]. W badaniu klinicznym występują: tkliwość palpacyjna w rzucie nadkłykcia przyśrodkowego, dodatnie testy oporowe: bolesne oporowane zgięcie nadgarstka oraz pronacja przedramienia, czasami obrzęk i zaczerwienienie w okolicy przyczepu, możliwe współwystępowanie neuropatii nerwu łokciowego na poziomie rowka. Metody terapeutyczne są analogiczne jak w przypadku łokcia tenisisty [6]. Neuropatie uciskowe w okolicy łokcia Neuropatia nerwu łokciowego na poziomie rowka nerwu łokciowego (zespół rowka nerwu łokciowego) Nerw łokciowy na wysokości łokcia przechodzi w obrębie rowka nerwu łokciowego, ograniczonego przez nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej, więzadło ramienno-łokciowe oraz rozcięgno zginacza łokciowego nadgarstka. W tej lokalizacji najczęściej dochodzi do ucisku na nerw łokciowy powodującego objawy neuropatii. To druga co do częstości występowania neuropatia uciskowa kończyny górnej (po zespole kanału nadgarstka) [7]. Do czynników zwiększających ryzyko występowania tej neuropatii zalicza się: płeć męską (3–8 razy częściej) – ze względu na mniejszą ilość tkanki tłuszczowej chroniącej nerw przed uciskiem, pracę wymagającą długotrwałego zgięcia łokcia, np. długotrwałe rozmowy przez telefon, pracę fizyczną z przeciążaniem łokcia, ucisk nerwu w rowku wywołany obecnością patologicznej tkanki (np. guz), szczupłą budowę ciała – brak ochrony zapewnionej przez tkankę tłuszczową, przebyte urazy w obrębie łokcia, zmiany reumatyczne (np. w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów), choroby zapalne, nadmierną koślawość łokcia, choroby wywołujące nadmierną wiotkość stawową, niestabilność łokcia [7, 8]. Przebieg neuropatii może być różnorodny. U części pacjentów objawy pojawiają się okresowo i nie są uciążliwe, jednak w niektórych przypadkach występuje znacząca i szybko postępująca dysfunkcja nerwu z silnymi dolegliwościami bólowymi. Najczęściej zgłaszane objawy to: ból i drętwienia promieniujące od łokcia do palca małego i serdecznego (dotyczą one zarówno strony dłoniowej, jak i grzbietowej), osłabienie siły ręki oraz zaburzenia czucia w dystrybucji nerwu łokciowego. Badanie klinicznie może wykazać: osłabienie czucia delikatnego w dystrybucji nerwu łokciowego (przedramię i ręka po stronie łokciowej, palec serdeczny i mały), osłabienie odwodzenia i przywodzenia palców, deformację szponiastą palca małego i serdecznego, dodatni test Fromenta (wywołany osłabieniem przywiedzenia kciuka), zaburzenia troficzne w dystrybucji nerwu łokciowego, występowanie objawu Tinela nad rowkiem nerwu łokciowego, dodatni test zgięcia łokcia – drętwienie palca małego i serdecznego wywołane utrzymaniem zgiętego łokcia poniżej 60 sekund, czasami wyczuwalną niestabilność nerwu łokciowego podczas ruchów łokcia (jego przemieszczanie z rowka nerwu łokciowego). W diagnostyce neuropatii najważniejsze są dokładny wywiad kliniczny oraz badanie przedmiotowe; W przypadku podejrzenia nieprawidłowości kostnych wskazane jest wykonanie RTG łokcia w 2 projekcjach. W przypadku wątpliwości pomocne jest również badanie USG (szczególnie do oceny ewentualnej niestabilności nerwu) oraz elektrofizjologiczne [9]. Metody terapeutyczne obejmują: leczenie zachowawcze (wskazane u pacjentów bez deficytów ruchowych oraz z niewielkimi, okresowymi objawami neuropatii): leki doustne (niesteroidowe leki przeciwzapalne, suplementacja witaminami z grupy B), fizjoterapię – szczególnie neuromobilizacja, ortezę na noc (uniemożliwiająca pełne zgięcie łokcia), ograniczenie aktywności powodujących objawy, zmianę przyzwyczajeń (np. używanie słuchawek do rozmów telefonicznych), odpoczynek (w przypadku przeciążenia); leczenie operacyjne (gdy leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy lub występują deficyty ruchowe): otwarte lub endoskopowe odbarczenie nerwu łokciowego – nie wymaga unieruchomienia pooperacyjnego, transpozycję przednią nerwu łokciowego – w przypadku niestabilności nerwu – w okresie pooperacyjnym stosuje się łuskę gipsową ramienną przez 3 tygodnie (łokieć w zgięciu 90 stopni, nadgarstek w pozycji pośredniej, palce wolne) [10]. Neuropatia nerwu międzykostnego tylnego – zespół supinatora Jest to rzadsza neuropatia od zespołu rowka nerwu łokciowego, często pomijana w badaniu klinicznym. Częściej występuje ona u mężczyzn, a predysponowani do niej są pracownicy fizyczni oraz kulturyści. Najczęstszym miejscem ucisku na nerw międzykostny tylny (posterior interosseus nerve – PIN) jest arkada Frosche’a – proksymalny brzeg mięśnia supinatora [11]. Do objawów neuropatii PIN zalicza się: piekący ból w okolicy bocznej łokcia i przedramienia, często promieniujący dystalnie lub proksymalnie, nasilenie objawów przez powtarzające się ruchy obrotowe przedramienia, szczególnie przy wyprostowanym łokciu, czasami współwystępowanie z łokciem tenisisty (dlatego u każdego pacjenta z tą entezopatią należy również wykluczyć obecność neuropatii PIN), bardzo rzadko może pojawić się osłabienie prostowania palców [12]. Zdj. 2 Dodatni objaw krzesła (łokieć tenisisty) W badaniu klinicznym występują: bolesność palpacyjna w okolicy arkady Frosche’a (dystalnie od głowy kości promieniowej), wywołanie nasilenia objawów przez bierną pronację przedramienia z uciskiem na PIN lub przez oporowane odwracanie przedramienia, ból w okolicy PIN podczas oporowanego prostowania palców, rzadko osłabienie prostowania palców. Oprócz badania klinicznego warto wykonać również badanie elektrofizjologiczne oraz USG. W terapii neuropatii PIN stosuje się: leczenie zachowawcze: leki doustne (głównie niesteroidowe leki przeciw- zapalne oraz suplementację witamin z grupy B), odciążenie kończyny, fizjoterapię, iniekcje steroidów; leczenie operacyjne (gdy zawodzą metody nieoperacyjne lub występuje zaawansowana neuropatia): odbarczenie nerwu z przecięciem arkady Frosche’a, usunięcie ewentualnych struktur uciskających nerw. Zdj. 3 Tkliwość palpacyjna w okolicy nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej Zespół pronatora Jest najrzadszą spośród wymienionych tutaj neuropatii uciskowych. Dotyczy ucisku nerwu pośrodkowego na wysokości łokcia. Występuje nieznacznie częściej u kobiet, głównie po 40. roku życia. Chorobę tę należy różnicować z zespołem kanału nadgarstka, który pojawia się znacznie częściej i łatwiej kojarzony jest z objawami dysfunkcji nerwu pośrodkowego [13]. Główne objawy zespołu pronatora to: ból, drętwienie i parestezje w dystrybucji nerwu pośrodkowego, piekący ból w proksymalnej części przedramienia (po stronie dłoniowej), objawy nasilające się podczas ruchów obrotowych przedramienia. W badaniu klinicznym uwagę zwracają: dodatni objaw Tinela w części proksymalnej przedramienia po stronie dłoniowej, dodatnie testy prowokacyjne: oporowane nawracanie przedramienia, zaburzenia czucia w dystrybucji nerwu pośrodkowego (ważne, że parestezje dotyczą również przedramienia). Zapalenie kaletki łokciowej Kaletka łokciowa występuje w tylnej części łokcia, nad wyrostkiem łokciowym kości łokciowej. Jest to bardzo powierzchownie położona struktura, dlatego podatna jest na urazy i podrażnienia [14]. Do najczęstszych przyczyn zapalenia kaletki łokciowej należą: uraz (np. bezpośredni upadek na wyrostek łokciowy z podrażnieniem kaletki), nakładające się mikrourazy (np. częste podpieranie łokcia u kierowców lub wielokrotne uderzenia przy sportach kontaktowych), rany w obrębie łokcia (wywołujące najczęściej zapalenie na tle zakażenia), choroby układowe (np. reumatoidalne zapalenie stawów), podrażnienie przez entezofity w obrębie przyczepu tricepsa, zapalenie idiopatyczne. Choroba ta manifestuje się wyraźnie odgraniczonym obrzękiem nad wyrostkiem łokciowym. Często występuje również zaczerwienienie w tej okolicy. Zakres ruchów łokcia rzadko bywa ograniczony. W przypadku bakteryjnego zakażenia objawy są zdecydowanie bardziej nasilone i mogą im towarzyszyć objawy ogólne (np. podwyższona temperatura). W badaniu klinicznym w miejscu obrzęku wyczuwalna jest najczęściej obecność płynu, a na powierzchni wyrostka łokciowego zwykle występują drobne nierówności wynikające głównie z mikrourazów. Diagnostykę warto uzupełnić o badanie RTG (w celu uwidocznienia ewentualnych fragmentów kostnych lub obecności entezofitów) oraz badanie USG [15]. Do metod terapeutycznych zalicza się: nakłucie z aspiracją płynu zapalnego (wykonywane w pierwszym rzucie, czasami wymaga powtórzenia) – w przypadku podejrzenia etiologii bakteryjnej zaleca się wykonanie posiewu z płynu, iniekcję steroidową – wykonywaną po punkcji płynu, jedynie w przypadku zapaleń aseptycznych, odciążenie kończyny, chłodzenie, fizjoterapię, niesteroidowe leki przeciwzapalne miejscowe lub doustne, antybiotykoterapię (w przypadku etiologii bakteryjnej) – początkowo empiryczną, następnie opartą na antybiogramie, leczenie operacyjne (resekcja kaletki) – jedynie w przypadku zapalenia opornego na leczenia zachowawcze. Zdj. 4 Objaw Wartenberga (świadczący o uszkodzeniu nerwu łokciowego) – utrzymujące się odwiedzenie palca małego Zdj. 5 Tkliwość palpacyjna w rzucie PIN Zmiany zwyrodnieniowe stawu łokciowego Zwyrodnienie w obrębie łokcia występuje kilkakrotnie częściej u mężczyzn i może mieć charakter pierwotny lub wtórny (na tle zapalenia lub pourazowy) [16]. Do najczęstszych objawów należą: ból, deformacja, przeskakiwanie, blokowanie łokcia, ograniczenie zakresu ruchów w stawie, czasami neuropatia nerwu łokciowego. W diagnostyce oprócz badania klinicznego podstawą jest badanie RTG (lub ewentualnie tomografia komputerowa) uzupełnione przez USG. Metody leczenia obejmują: leczenie zachowawcze: doustne i miejscowe niesteroidowe leki przeciwzapalne, iniekcję hialuronianu lub PRP, fizjoterapię (zarówno kinezyterapia, jak i fizykoterapia); leczenie operacyjne: artroskopowy (lub rzadziej otwarty) debridment z ewentualną artrolizą i resekcją osteofitów, synowektomię, endoprotezoplastykę. Piśmiennictwo Ahmad Z., Siddiqui N., Abdus-Samee M., Tytherleigh-Strong G. i wsp. Lateral epicondylitis: a review of pathology and management. N Bone Joint J 2013; 95-B (9): 1158–1164. Calfee Patel A., DaSilva i wsp. Management of lateral epicondylitis: current concepts J Am Acad Orthop Surg 2008; 16 (1): 19–29. Cohen Romeo Open and arthroscopic management of lateral epicondylitis in the athlete Hand Clin 2009; 25 (3): 331–338. Merrell G., DaSilva Arthroscopic treatment of lateral epicondylitis J Hand Surg Am 2009; 34 (6): 1130–1134. Taylor Hannafin Evaluation and Management of Elbow Tendinopathy Sports Health. 2012; 4 (5): 384–393. Donaldson O., Vannet N., Gosens T., Kulkarni R. Tendinopathies Around the Elbow Part 2: Medial elbow, distal biceps and triceps tendinopathies. Shoulder Elbow 2014; 6 (1): 47–56. Lund Amadio Treatment of cubital tunnel syndrome: perspectives for the therapist. J Hand Ther 2006; 19 (2): 170–178. Palmer Hughes Cubital tunnel syndrome. J Hand Surg Am 2010; 35 (1): 153–163. Boone S., Gelberman Calfee The Management of Cubital Tunnel Syndrome J Hand Surg Am 2015; 40 (9): 1897–1904. Soltani Best Francis i wsp. Trends in the surgical treatment of cubital tunnel syndrome: an analysis of the national survey of ambulatory surgery database J Hand Surg Am 2013; 38 (8): 1551–1556. Hashizume H., Nishida K., Nanba Y. i wsp. Non-traumatic paralysis of the posterior interosseous nerve. J Bone Joint Surg Br 1996; 78 (5): 771–776. Awantang Sherrill Thomson Hunt Radial Nerve Decompression. W: Wiesel (red.). Operative Techniques in Orthopaedic Surgery. Vol 3. Lippincott, Williams and Wilkins, Philadelphia 2011; 2685–2690. Rodner Tinsley O’Malley Pronator syndrome and anterior interosseous nerve syndrome J Am Acad Orthop Surg 2013; 21 (5): 268–275. Baumbach Lobo Badyine I. i wsp. Prepatellar and olecranon bursitis: literature review and development of a treatment algorithm. Arch Orthop Trauma Surg 2014; 134 (3): 359–370. Sayegh Strauch Treatment of olecranon bursitis: a systematic review. Arch Orthop Trauma Surg 2014; 134 (11): 1517–1536. Papatheodorou Baratz Sotereanos Elbow arthritis: current concepts. J Hand Surg Am 2013; 38 (3): 605–613. Gallo Payatakes A., Sotereanos Surgical options for the arthritic elbow. J Hand Surg Am 2008; 33 (5): 746–759. obrzęk, zaczerwienienie, zasinienie, zbyt dużą ruchomość kości palca, który doznał urazu. Zdarza się, że palec jest nienaturalnie wykrzywiony, ku górze lub do boku – to symptom przemieszczenia kości. Takie złamanie jest z reguły dużo bardziej skomplikowane. W tym przypadku zazwyczaj można dodatkowo wyczuć i usłyszeć lekkieDrętwienie kończyn może być objawem zupełnie niegroźnym, może być też zwiastunem poważnej choroby. Choć na drętwienie rąk i nóg narzeka każdy, to drętwienie ciągłe, częste, wyjątkowo silne nie jest stanem normalnym. Sprawdź, co może być przyczyną drętwienia rąk, nóg, palców. Dlaczego kończyny drętwieją częściej. Dowiedz się, co można zrobić, by ograniczyć
Ból palców rąk, który uniemożliwia wykonywania najprostszych czynności, sprawia, że czujemy się bezradni. Przyczyny bólu palców mogą być banalne, ale mogą również zwiastować poważne kłopoty. Jakie są najczęstsze przyczyny bólu palców, jakie choroby mogą zwiastować i jak przebiega diagnostyka i leczenie? Spis treściBól palców u rąk - kiedy boli?Ból palców - choroba zwyrodnieniowaBól palców a reumatoidalne zapalenie stawówBól palców a łuszczycowe zapalenie stawówBól palców a cieśń nadgarstkaBól palców ręki - palec trzaskający (zatrzaskujący)Ból palców ręki - palec młoteczkowaty (palec baseballisty)Ból palców ręki - kciuk narciarza Ból palców u rąk najczęściej pojawia się jako następstwo przeciążenia lub urazu. Ale często jest także pierwszym sygnałem poważnych schorzeń, do których zalicza się zmiany zwyrodnieniowe, reumatoidalne zapalenie stawów (ból pojawia się wtedy symetrycznie w obu dłoniach), cieśń nadgarstka i inne rzadziej występujące choroby. Często też oprócz bólu pojawia się drętwienie, mrowienie oraz sztywność. Dolegliwości, jakie dotyczą palców rąk, chociaż objawiają się bardzo podobnie, mają różne przyczyny. Niektóre wynikają ze starzenia się organizmu, inne są skutkiem autoagresji, a kolejne mają związek z wykonywaną pracą lub uprawianą dyscypliną sportu. Niezależnie jednak od przyczyny, każdą z tych dolegliwości należy rozpoznać i leczyć. Ból palców u rąk - kiedy boli? Gdy ból palców nie jest skutkiem urazu warto zaobserwować w jakich sytuacjach się pojawia, jak długo trwa, czy dotyczy całej dłoni, czy tylko fragmentu. Takie obserwacje, przekazane lekarzowi ułatwią postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia, które nie tylko może uwolnić od bólu, ale także pozwoli zachować sprawność dłoni. Przez sprawność dłoni należy rozumieć zachowanie funkcjonalności ręki, na którą składają się: jakość chwytu wartość chwytu zdolności manipulacyjne Jakość chwytu to zdolność dostosowania się ręki do przedmiotu, który chcemy podnieść czy chwycić. Wartość chwytu to zdolność do pokonywania obciążeń, która zależy od siły mięśni oraz jakości i precyzji chwytu. Zdolności manipulacyjne, czyli sprawność ręki są uzależnione od jakości i wartości chwytu oraz od możliwości prawidłowego sterowania aparatem ruchu. Ból palców - choroba zwyrodnieniowa Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoartroza) to najczęściej występująca choroba stawów i przyczyna bólu palców. Pierwsze jej objawy można zaobserwować już po 40. roku życia. Przez wiele dziesięcioleci uważano, że choroba zwyrodnieniowa ma związek z procesem zużywania się stawów. Obecnie zwraca się uwagę także na procesy zapalne, które mogą się toczyć w stawach i prowadzić do ich niszczenia. Zwyrodnienia zazwyczaj rozpoczynają się w dużych stawach np. kolanowych, ale zdarza się, że pierwszy atak obejmuje małe stawy dłoni. Objawem choroby zwyrodnieniowej są ból, sztywność, ograniczenie ruchomości, trzeszczenie w stawach oraz zniekształcenie zajętego stawu. Ból pojawia się przede wszystkim podczas ruchu, a w spoczynku ustępuje. Najbardziej nasilony ból występuje wieczorem. Charakterystyczne dla choroby zwyrodnieniowej stawów rąk jest występowanie guzków Heberdena oraz Boucharda. Guzki Heberdena rozwijają się na grzbietowej powierzchni stawów międzypaliczkowych dalszych, natomiast guzki Boucharda na grzbietowej powierzchni stawów międzypaliczkowych bliższych. W ich okolicach może pojawiać się stan zapalny powodujący ból palców. Choroba zwyrodnieniowa jest nieuleczalna, ale można łagodzić jej skutki. Przy niewielkich dolegliwościach bólowych można się wspomagać maściami (lub tabletkami) przeciwbólowymi. Niezbędna jest też rehabilitacja i fizjoterapia. Nie wystarczy jednak skorzystać z serii zabiegów w przychodni. Ćwiczyć trzeba każdego dnia. Przyczyny drętwienia palców Ból palców a reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) bardzo często objawiają się bólem palców dłoni. Schorzenie zaliczane jest do chorób z autoagresji, czyli takich kiedy to układ immunologiczny występuje przeciwko swojemu gospodarzowi. Reumatoidalne zapalenie stawów to przewlekła, zapalna, układowa choroba tkanki łącznej. Jest nieuleczalna, ale można modyfikować jej przebieg. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie jest to schorzenie obejmujące wyłącznie stawy. Jak wskazuje nazwa "choroba układowa" obejmuje cały organizm chorego. Dla RZS charakterystyczne jest to, że zmiany w stawach pojawiają się symetrycznie np. na obu dłoniach zmienione chorobowo są te same stawy, chociaż na jednej z nich mogą być większe lub mniejsze. Ból utrzymuje się stale, chociaż może mieć różne nasilenie. Kolejnym objawem jest sztywność stawów, dokuczliwa zwłaszcza po wstaniu z łóżka, obrzęk, zaczerwienienie skóry nad stawami. Wraz z postępem choroby dochodzi do coraz widoczniejszych deformacji stawów rak. Zdarza się, że palce podkurczają się i niezależnie od woli chorego, mają tendencję do odginania się w kierunku łokcia. Deformacje stawów dłoni często określa się nazwą ręka reumatoidalna. Ma to związek z uszkodzeniem aparatu więzadłowego stawu śródnadgarstkowego, nadgarstkowo-śródręcznych, śródręczno-paliczkowych i międzypaliczkowych ręki. W wyniku tego uszkodzenia dochodzi do rozluźnienia stawów, zmniejszenie ich siły i stabilizacji. Deformacje mogą obejmować także kciuki. Oprócz przyjmowania leków modyfikujących przebieg choroby konieczna jest także rehabilitacja, fizjoterapia oraz codzienne ćwiczenia. U osób, które regularnie trenują dłonie, dłużej utrzymuje się ich sprawność, siła chwytu. Poza tym, chory musi się nauczyć oszczędzać swoje dłonie, nie przeciążać ich, nie zmuszać do nienaturalnych ruchów (np. jak przy odkręcaniu słoika). U niektórych pacjentów z RZS konieczne jest operacyjne przywrócenie sprawności dłoni. Ból palców a łuszczycowe zapalenie stawów Najbardziej charakterystycznym objawem łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS) są zmiany rozwijające się w stawach międzypaliczkowych dalszych (blisko paznokci) rąk lub stóp. Innym typowym objawem choroby jest tworzenie się wokół zaatakowanych stawów wyrośli kostnych oraz niesymetryczne zajmowanie stawów. W łuszczycowym zapaleniu stawów nie występuje czynnik reumatyczny. Łuszczycowe zapalenie stawów rozwija się głównie w stawach obwodowych, ale może też objąć kręgosłup oraz stawy krzyżowo-biodrowe. Oprócz stawów zajęte mogą być także przyczepy ścięgien, kaletki maziowe oraz tkanki okołostawowe. Choroba prowadzi do deformacji stawów i bardzo często do inwalidztwa. Przykładem ataku łuszczycy na tkanki okołostawowe jest objaw palca kiełbaskowatego. Zaatakowany palec rzeczywiście można porównać do kiełbaski, ponieważ jest opuchnięty, silnie zaczerwieniony, a skóra na nim jest mocno ciepła. Tym objawom towarzyszy także ból. Dotychczas nie opracowano skutecznego sposobu leczenia choroby. Jednak możliwe jest dobre panowanie nad łuszczycowym zapaleniem stawów. Ponieważ ŁZS prowadzi do destrukcji stawów i ich usztywnienia, głównym celem leczenia jest zapobieganie kalectwu. Ogromną rolę w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów ma umiarkowana aktywność fizyczna, która zapobiega usztywnieniu stawów. Rodzaj ćwiczeń i zakres wysiłku fizycznego najlepiej omówić z lekarzem, gdyż zbyt intensywne obciążanie stawów może przyspieszyć ich deformację. Pacjent powinien też wiedzieć, że korzystnie na jego organizm wpływa przyjmowanie tranu. Należy unikać wszelkich sytuacji, które mogą wywołać kolejny rzut choroby, a więc silnych stresów, infekcji oraz urazów. Jeżeli jest to możliwe chorzy na łuszczycowe zapalenie stawów powinni unikać leków należących do grupy beta-blokerów, leków przeciwarytmicznych oraz soli litu, ponieważ mogą one przyspieszyć postęp choroby. Jeśli deformacje są zaawansowane i stawy mało ruchome, lekarz może zaproponować pacjentowi zabieg chirurgiczny. Możliwe jest przeprowadzenie plastyki stawu lub synowektomii, czyli operacji polegającej na usunięciu zmienionej przez proces zapalny błony maziowej w stawie. Ból palców a cieśń nadgarstka Kolejną przyczyną bólu palców i całej ręki może być zespół cieśni nadgarstka (ZCN). To choroba spowodowana długotrwałym uciskiem na nerw pośrodkowy, które przebiega przez kanał nadgarstka. Przyczyną jest stan zapalny nerwu lub tkanek, które go otaczają. Do zwężenia kanału nadgarstka może dojść także z powodu zwyrodnienia albo w wyniku urazu. Zespół cieśni nadgarstka może być uznany za chorobę zawodową. Cierpią na nią osoby, które w pracy muszą wykonywać powtarzające się ruchy np. wkręcanie śrub. Zespół cieśni nadgarstka zaczyna się niewinnie. Palce (zwykle kciuk, palec wskazujący i środkowy) cierpną, pojawia się ból łokcia i stawu ramiennego. W nocy chorego budzi ból ręki lub uczucie, że przez rękę "przebiega prąd". Z czasem ból pojawia się coraz częściej, trudno zacisnąć ją w pięść, narysować precyzyjnie koło albo równo przeciąć kartkę nożyczkami. Przy cieśni nadgarstka stopniowo może się pogarszać czucie w opuszkach palców, przedmioty zaczynają wypadać z rąk, a w zaawansowanym stadium zanikają mięśnie kłębu kciuka, co sprawia, że przestaje on być palcem przeciwstawnym i ustawia się w jednej płaszczyźnie z pozostałymi palcami. Lekarze nazywają to "efektem małpiej ręki". Zespół cieśni nadgarstka pojawia się też bardzo często przy takich chorobach jak: reumatoidalne zapalenie stawów cukrzyca niewydolność nerek a także u alkoholików, osób otyłych i ludzi chodzących o kulach. Jeżeli lekarz stwierdzi, że cierpisz na zespół cieśni nadgarstka, na początek czeka cię fizykoterapia, noszenie opaski elastycznej na nadgarstku, przyjmowanie dużych dawek witaminy B6 przez co najmniej 8 tygodni. Jeśli to nie zadziała, lekarz prawdopodobnie zaleci nieużywanie chorej ręki, nawet przez 3 miesiące lub noszenie na niej gipsu przez 3 tygodnie. Taki całkowity bezruch to najskuteczniejszy sposób na regenerację nerwu, skuteczny w 90% u osób z mało zaawansowaną chorobą. W zaawansowanych przypadkach konieczne jest odbarczenie nerwu pośrodkowego. Zabieg odbywa się najczęściej w znieczuleniu miejscowym lub przewodowym. Ze szpitala wychodzi się tego samego lub następnego dnia. W czasie operacji lekarz przecina troczek zginaczy wzdłuż i nie zszywa go. Dzięki temu krawędzie troczka rozsuwają się, a nad nimi powstaje blizna, która staje się nowym, szerszym troczkiem. Nerw biegnący przez kanał nadgarstka nie jest już uciskany i dolegliwości ustępują. Ból palców ręki - palec trzaskający (zatrzaskujący) Dolegliwość ta powstaje najczęściej na skutek mechanicznego urazu (np. ucisku dłoni na twarde przedmioty), co prowadzi do powstania stanu zapalnego z wytworzeniem się ziarniny w ścięgnach mięśni zginaczy palców. Zgrubiałe ścięgno z trudem przechodzi przez zwężoną fizjologicznie pochewkę, przy czym siła mięśni zginaczy jest większa niż mięśni prostowników. Skutkiem tego są trudności z wyprostowaniem zgiętego palca. Stąd właśnie potoczna nazwa schorzenia - palec zatrzaskujący. Lekarze określają przypadłość jako zakleszczające zapalenie ścięgna. Przewlekłe zapalenie ścięgna dotyczy najczęściej kciuka lub innych palców dłoni. Rzadziej zdarza się w obrębie nadgarstka, stawów kolanowych albo łokciowych. Przyczyny powstania palca trzaskającego bywają różne, zawsze jednak jest on następstwem powtarzającego się przeciążenia mięśni. Na ten rodzaj zapalenia ścięgna cierpią osoby grające na instrumentach, zszywające dokumenty, ręcznie tkające dywany, naprawiające gobeliny, robiące na drutach itp. Powtarzanie tego samego ruchu sprawia, że te same ścięgna i partie mięśni są stale napięte. Z czasem dochodzi do przeciążenia, a to prowadzi do zapalenia. Płynność ruchów jest ograniczona, ponieważ na ścięgnie zginacza powstaje znaczne zgrubienie. Inną przyczyną palca trzaskającego może być RZS. Czasem schorzenie jest powikłaniem cukrzycy lub mikrourazów, do których dochodzi podczas gry w siatkówkę. Dolegliwość może wystąpić także u osób, które doznały stłuczenia lub urazu w obrębie objawy zakleszczającego zapalenie ścięgna to: Utworzenie się guzka przy podstawie palca, na zewnętrznej części. Guzek, czyli zgrubiałe ścięgno, jest bolesny przy dotykaniu. W znacznym stopniu utrudnia wykonywanie nawet prostych czynności np. zawiązywanie sznurowadeł czy nawleczenie igły. Ograniczenie możliwości płynnego poruszania całym palcem lub częścią, która jest objęta stanem zapalnym. Nie można swobodnie zginać i prostować palca, a każdemu ruchowi towarzyszy charakterystyczny trzask (kliknięcie) i silny ból. Objawem zaawansowanej postaci schorzenia jest całkowita blokada. Najpoważniejszym objawem jest całkowite zablokowanie palca. Jeżeli chory nie zgłosi się po pomoc dojdzie do trwałego przykurczu i utraty możliwości chwytania. Rzadziej obserwowanym objawem jest opuchlizna. Objawem, który pojawia się i samoistnie ustępuje jest zaczerwienienie skóry na zajętym przez zapalenie palcu. U osób młodych oraz u dzieci stosuje się zazwyczaj leki przeciwzapalne oraz rehabilitację. Podobnie postępuje się w przypadku osób dojrzałych, jednak tylko wtedy, gdy zgłoszą się do lekarza we wczesnym stadium choroby i kiedy nie doszło jeszcze do ograniczenia ruchomości palca. Lekarz może też zalecić unieruchomienie palca (na trzy tygodnie) w pozycji wyprostowanej. Jeżeli leki i rehabilitacja nie przyniosą oczekiwanego rezultatu, konieczne jest przeprowadzenie operacji. Zabieg polega na przecięciu pochewki włóknistej ścięgna, objętego zapaleniem, co przywraca sprawność ruchową. Jeżeli zapalenie objęło nadgarstek, podczas operacji chirurg odtwarza pierścienie pochewki i poszerza je. Operacja trwa kilkadziesiąt minut i zazwyczaj wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu należy nosić rękę na temblaku przez cztery tygodnie, aby operowane ścięgno i rana pooperacyjna prawidłowo się wygoiły. Konieczna jest także odpowiednia kilkunastodniowa rehabilitacja. Bezpośrednio po operacji nie wolno wykonywać prac, które angażują zoperowane ścięgno. Po zakończeniu leczenia wraca pełna sprawność. U osób, które nie poddały się operacji, zazwyczaj dochodzi do trwałego przykurczu palca, a gdy problem dotyczy nadgarstka - utraty zdolności chwytania. Ból palców ręki - palec młoteczkowaty (palec baseballisty) Palec młoteczkowaty rozwija się w wyniku urazu, który polega na zerwaniu ścięgna w okolicy stawu mięzypaliczkowego dalszego, czyli położonego najbliżej czubka palca. Jeżeli uraz jest poważny nie można wyprostować palca. Pozostaje on zakrzywiony, jak ptasi szpon. Przyczyną takiego urazu stawu łączącego dwa paliczki jest silne uderzenie czubkiem palca w twardy przedmiot. Jest to uraz charakterystyczny dla uprawiających baseball, osób pracujących baz rękawic ochronnych na budowie itp. Objawy kontuzji są widoczne natychmiast. Pojawia się bardzo silny ból, a zaraz po nim obrzęk i zasinienie. Mówi się, że palec puchnie w oczach. Pierwsza pomoc polega na obłożeniu palca lodem lub pod zimną wodę. Niska temperatura powoduje obkurczenie się małych naczyń, dzięki czemu zmniejsza się krwawienie wewnętrzne i obrzęk. Jeżeli uderzenie było bardzo silne i ból nie ustępuje po zimnym okładzie trzeba się skontaktować z lekarzem. Niekiedy konieczne bywa unieruchomienie palca na specjalnej szynie lub włożenie w gips. Dla złagodzenia bólu można brać leki przeciwbólowe bez recepty. Ból palców ręki - kciuk narciarza Istotą urazu, jakim jest kciuk narciarza, jest naderwanie lub całkowite zerwanie więzadła łączącego paliczek kciuka z kością śródręcza. Przyczyną jest nadmierne odgięcie kciuka np. przy upadku. To samo może spowodować kijek narciarki źle trzymany lub chwytanie zbyt mocno rzuconej piłki. Gdy dojdzie do urazu u podstawy kciuka pojawia się gwałtowny ból, który nasila się w ciągu pierwszych godzin od urazu. Może się pojawić zasinienie spowodowane wewnętrznym wylewem. Pierwsza pomoc polega na tym, aby jak najszybciej przyłożyć lód lub zimny kompres. Czasem konieczne jest unieruchomienie kciuka w szynie lub gipsie. Można - dla złagodzenia bólu - brać środki przeciwbólowe. Dziennikarka od ponad 40 lat zaangażowana w popularyzację edukacji zdrowotnej. Laureatka wielu konkursów dla dziennikarzy zajmujących się medycyną i zdrowiem. Otrzymała m. in. Nagrodę Zaufania „Złoty OTIS” w kategorii „Media i Zdrowie”, Wyróżnienie Św. Kamila przyznawane z okazji Światowego Dnia Chorego, dwukrotnie „Kryształowe Pióro” w ogólnopolskim konkursie dla dziennikarzy promujących zdrowie oraz wiele nagród i wyróżnień w konkursach na „Dziennikarza Medycznego Roku” organizowanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia.Przyczyna schorzenia nie została do końca poznana. Objawy choroby Dupuytrena to m.in.: zgięciowy przykurcz palców, zwężenie ręki, nadmierna potliwość dłoni. Leczenie uwzględnia głównie operację. Stosowane są także leki, np. Xiapex. Bardzo ważna jest rehabilitacja, w tym ćwiczenia na przykurcz palców ręki. Drętwienie dłoni lub całej ręki może świadczyć o poważnym problemie. Często niestałe uczucie mrowienia ręki, części palców lub całej kończyny górnej może być początkiem zespołu cieśni nadgarstka lub dyskopatii kręgosłupa szyjnego. W tym artykule opiszę najczęstsze schorzenia, które mogą być odpowiedzialne za tego typu dolegliwości. Artykuł ten w żadnym stopniu nie zastąpi profesjonalnej porady fizjoterapeutycznej lub lekarskiej. W przypadku zaobserwowania podobnych objawów polecam jak najszybciej udać się do zaufanego specjalisty. Najczęstsze miejsca odpowiedzialne za drętwienie (parestezje) ręki lub kończyny górnej: odcinek szyjny - dyskopatia na poziomie C5-C6 z uciskiem korzenia C6, odcinek szyjny - dyskopatia na poziomie C6-C7 z uciskiem korzenia C7, nadgarstek - Zespół cieśni nadgarstka, łokieć - Zespół rowka nerwu łokciowego, nadgarstek - Zespół kanału Guyona, okolica obręczy barkowej - Zespół górnego otworu klatki piersiowej. Dyskopatia odcinka szyjnego Uszkodzenie krążka międzykręgowego w odcinku szyjnym jest dość często spotykane u osób w średnim wieku. Większość uszkodzeń "dysku" nie daje praktycznie żadnych objawów. Problem powstaje wtedy gdy uszkodzony krążek międzykręgowy uciska jeden z korzeni nerwowych. Uszkodzenia krążka w odcinku szyjnym najczęściej dotyczą poziomu C5-C6 z uciskiem korzenia C6 oraz C6-C7 z uciskiem korzenia C7. Inne korzenie rzadziej ulegają kompresji. ryc. 1. Objawy ucisku korzenia C6 po lewej, C7 po środku (najczęstsze przypadki) oraz C8 po prawej. Objawy: ruchy głową (odcinkiem szyjnym) nasilają dolegliwości, które promieniują do kończyny górnej lub jej części np. dłoni lub palców, dolegliwości często nasilają się w nocy przez złe ułożenie odcinka szyjnego, w przypadku gdy ból lub drętwienie promieniuje na prawą kończynę górną ruchy zgięcia głowy w prawo oraz rotacji w prawo będą nasilać dolegliwości, ból często promieniuje pod łopatkę po tej samej stronie co objawy kończyny górnej, ruchy głowy w przeciwnym kierunku do występowania objawów raczej nie będą zwiększać dolegliwości, dość często czynny zakres ruchu odcinka szyjnego jest zmniejszony w kierunku bólu, obszar występowania drętwienia lub bólu na poziomie C5-C6 z uciskiem korzenia C6 lokalizuje się po promieniowej części kończyny górnej i może promieniować do kciuka i palca serdecznego, obszar występowania drętwienia lub bólu na poziomie C6-C7 z uciskiem korzenia C7 lokalizuje się na grzbietowo-bocznej części ramienia, środkowej części przedramienia oraz palców wskazującego, środkowego oraz części palca serdecznego, w przypadku silnego ucisku może dojść do osłabienia siły mięśniowej kończyny górnej, objawy mogą się mieszać i pochodzić z więcej niż jednego korzenia. Zespół cieśni nadgarstka Jedna z najczęstszych chorób nerwów obwodowych kończyny górnej, którą określa się mianem neuropatii. Schorzenie to polega na ucisku nerwu pośrodkowego w jego dystalnej części w kanale nadgarstka (nadgarstek). Zespół cieśni nadgarstka nazywany jest również "zespołem kanału nadgarstka". Więcej na temat zespołu cieśni nadgarstka znajdziecie w linku poniżej. ryc. 2. Objawy ucisku nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Objawy: zespół cieśni nadgarstka charakteryzuje się drętwieniem palców: kciuka, wskazującego, środkowego oraz promieniowej część palca serdecznego (najczęściej), drętwieniu może ulec również promieniowa część dłoni, objawy najczęściej występują w nocy gdzie wybudza nas uczucie "zdrętwiałej dłoni", po przebudzeniu może wystąpić chwilowy niedowład ręki, który przechodzi po potrząśnięciu całą kończyną górną, nasilenie dolegliwości związane jest z czynnościami powodującymi zgięcie dłoniowe lub grzbietowe nadgarstka np. jazda na rowerze, obsługa myszki lub klawiatury, może pojawiać się poranna sztywność i drętwienie ręki, objawy często powstają przy czynnościach manualnych angażujących nadgarstki natomiast znikają po ich zaprzestaniu, w początkowym stadium choroby objawy znikają po potrząśnięciu ręką jednak w późniejszych stadiach objawy przybierają charakter stały, objawy zespołu cieśni nadgarstka często występują u: kobiet w ciąży lub u osób z cukrzycą, reumatoidalnym zapaleniem stawów lub dną moczanową, w późniejszych stadiach choroby objawy nasilają się i w konsekwencji może dojść do znacznego niedowładu ręki. Zespół rowka nerwu łokciowego Jest to druga co do częstości występowania neuropatia kończyny górnej po zespole cieśni nadgarstka. Określa się ją jako zespół chorobowy wywołany uciskiem nerwu łokciowego, który zaburza jego przewodnictwo nerwowe w kanale łokciowym (tylno-przyśrodkowa część stawu łokciowego). ryc. 3. Obszar objawów ucisku nerwu łokciowego w kanale łokciowym. Objawy: najczęstszymi i pierwszymi objawami jest drętwienie, które występuję głównie w nocy, objawy dotyczą palca małego, łokciowej części palca serdecznego oraz łokciowej części przedramienia, objawy nasilają się podczas utrzymywania łokcia w zgięciu: najczęściej podczas snu ale również: czytaniu książki, jazdy samochodem czy opieraniu się na łokciach, im większe zgięcie łokcia tym dolegliwości szybciej się nasilają, potrząśnięcie ręką oraz wyprostowanie łokcia niweluje objawy w początkowym stadium, w późniejszych stadiach objawy przybierają postać stałą, w późnym stadium choroby może dojść do utraty niektórych czynności chwytnych dłoni. Zespół kanału Guyona Usidlenie nerwu łokciowego może nastąpić na poziomie nadgarstka w kanale Guyona. Struktura ta leży po łokciowej części nadgarstka i utworzona jest przez kość haczykowatą, kość grochowatą oraz więzadło poprzeczne (troczek zginaczy). Schorzenie to jest jedną z neuropatii obwodowych kończyny górnej. ryc. 4. Objawy ucisku nerwu łokciowego w kanale Guyona oznaczone zielonym kolorem. Objawy: drętwienie dotyczy dłoniowej powierzchni skóry palca małego, łokciowej części palca serdecznego oraz łokciowej części dłoni, zachowanie prawidłowego czucia po stronie grzbietowej dłoni oraz palców serdecznego i małego, pierwsze objawy występują najczęściej w nocy, ruchy i obciążenia nadgarstka mogą prowokować objawy np: opieranie się na lasce, jazda rowerem czy dźwiganie ciężarów, w początkowej fazie zespołu kanału Guyona potrząśnięcie ręką znosi objawy, w bardziej zaawansowanych stadiach choroby może dojść do utraty niektórych funkcji motorycznych dłoni np: przywiedzenia kciuka oraz przywiedzenia i odwiedzenia reszty palców, mały palec może być w ciągłym odwiedzeniu co może być kłopotliwe podczas wkładania ręki do kieszeni - późne stadium choroby. Zespół górnego otworu klatki piersiowej To schorzenie spowodowane jest uciskiem anatomicznych struktur nerwowych lub naczyniowych (splot ramienny, tętnica lub żyła podobojczykowa), które przechodzą przez górny otwór klatki piersiowej. Granice otworu wyznaczają: obojczyk, pierwsze żebro oraz łopatka. Zespół górnego otworu klatki piersiowej częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn (stosunek 4:1). Objawy: chorzy najczęściej skarżą się na dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, obręczy barkowej oraz drętwienia i mrowienia ramienia, przedramienia oraz ręki, objawy takie jak zaniki mięśniowe oraz niedowłady przytrafiają się rzadziej, czynności wymagające uniesienia kończyn górnych ponad poziom głowy zazwyczaj nasilają objawy, dolegliwości dość często spotykane są u osób z obniżeniem obręczy barkowej (postawa zmęczeniowa), głową wysuniętą w przód oraz protrakcją łopatek, drętwienie i mrowienie w obrębie dłoni najczęściej dotyczy palca małego i serdecznego, tętno na tętnicy promieniowej, chorej kończyny górnej może być osłabione w porównaniu ze zdrową kończyną, mogą pojawiać się purpurowo-czerwone zabarwienia kończyn górnych oraz ich obrzęki, objawy często są nie jednoznaczne i zmienne. Autor artykułu mgr Jarosław Komosa © 2020. All Rights Reserved. Designed by .